جستارک معجزۀ کلام
یادداشتی کوتاه از امیر نمازی
اگر قرار باشد یک حرکت را مفید و مضرِ زندگی مشترک بدانیم، گفتگو و دیالوگ کردن است؛ گفتگو، همچون شمشیری دو لبه‌ای است که هم می تواند زندگی مشترک و آرامشش را به دو نیم تقسیم کند و یا آن دو نیم جدا افتاده را به شکل معجزه آسایی دوباره به هم پیوند دهد و با نخ و سوزن مِهر بدوزد! گفتگو کردن، می تواند این چنین تاثیری داشته باشد. تابحال از این جهت به آن نگاه کرده بودید؟
«یک صندلی برای نشستن کنار او...»
نویسنده: عبدالعلی اثنی عشری
پنج سالی میشد که با هم همسایه بودیم دراین مدت فقط دوبار با او روبرو شده بودم یک بار که اثاثیه مختصرش را جلوی درمجتمع از وانت پیاده کرد و من تنها صندلی موجود در اثاثیه اش را بهانه کردم که چه صندلی چوبی زیباییست و او با لبخندی گفت که لهستانی است و با تأثر ادامه داد که دو تا بوده و پدر و مادرش عمری را روی آنها و کنار یکدیگر می نشستند و بعد سرش را پایین انداخت و رفت بار دوم سه سال بعد از آن بود که در خانه مرا زد.
داستان و نقد داستان 1 * ایده 1 کانال ایده داستان
نقد و یادداشتی از امیر نمازی (خرداد 1398)
ماشه از شدت لغزش انگشت گرم شده بود. چه نگاه معصومی داشت؛ دو چشم آبی رنگ آلمانی، عینک ته استکانی، لاغر اندام، کلاه خودی به سر، با زبانی که از شدت ترسِ مرگ، به لکنت افتاده بود... پشت تنه تانک پناه گرفته بود؛ این آخرین نفر از سربازان ارتش آلمانی بود که به مواضع ۴۳۱ بلک فایر حمله کرده بودند...
توهم یکبار نویسی
امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)
هیچ نوشته ای برای نخستین بار، همان یار دلربا و دوست داشتنی که هزار و یک باره در خیال می پروراندیم، نمی شود و نخواهد شد. هیچ کس، حتی بزرگانی که نامشان سال هاست سر زبان هاست نیز قادر به این نخواهند بود که به یک باره پشت میز بنشیند و نوشته ای بنویسد که الف تا ی اش کامل باشد و هزار باره تحسین بشنوند!
اگر مفهومش را دریابید، بهشتی می بینید
امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)
می خوام بنویسم، بیشتر از دیروز و هزار و یک روزی که قلم به دست بودم و به این و سو و آن سو چشم چراندم! در آن ۲۱ روز بیماری که از یک طرف کمر حال ایستادن نداشت و سر از سوزش آرام نمی گرفت، دانستم که چه قدر از نوشتن فاصله گرفته ام و چه روزها و شب هایی که می توانستم یکی بیشتر بنویسم و کم کردم؛ این متن و حسی که در آن جریان دارد، چه بسا شرح امروز یا فردای شمای خواننده باشد...
تحلیل کوتاهی بر بنر تبلیغاتی ضد سیگار
امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)
این بنر تبلیغاتی را بسیار دوست دارم. ساده، مختصر و مفید، همه چیز را گفته و باقی را به شما سپرده است. سیگاری که هر چه از ضررش بگوییم کم گفته ایم، از چه رنگ هایی تشکیل شده است: سفید، خردلی، با یک لایه مرز مانند؛ همین را در کلیات این بنر تبلیغاتی مشاهده می کنیم. تختخوابی سفید با روکشی خردلی رنگ که در ذهن، خود سیگار را تداعی می کند.
روزنامه واژه به واژه | شماره ۰۰2 | دی ماه ۱۴۰۰
روزنامه شناخت واژه قواره
شاه راه چفت و بست های داستانی
منتشر شده در سایت مدرسه خلاق
امیرنمازی | 21 دی ماه ۱۴۰۰
روزنامه واژه به واژه | شماره ۰۰۱ | شهریور ۱۴۰۰
روزنامه شناخت واژه بالأخره
شاه راه چفت و بست های داستانی
منتشر شده در سایت مدرسه خلاق
چرایی حضورتان را بیابید
نوشتۀ امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)
سر راست می‌گویم، بدون هر مقدمه و مؤخره ای؛ هدفتان از نوشتن و نویسندگی چیست؟ قرار است به کجا برسید؟ قصد دارید چه به ادبیات اضافه کنید؟ برنامه ای دارید یا بدون هدف و با اصرار این و آن می نویسید؟برنامه یکسال دیگرتان چیست و چگونه به آن خواهید رسید؟ به چه نوع نوشته ای علاقه دارید و در کدام مهارت و آینده خواهید داشت؟ فقط می نویسید یا قواعد ریز و درشتش را می شناسید؟ نیتتان از نوشتن چیست: لایک گرفتن یا اثر خلق کردن؟ و... .
شما چیزی برای ارائه ندارید، لطفاً بی تعهد کار کنید!
توصیه ای از امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)
ای‌کاش می شد این جمله یا تلنگر و تذکر را به هزار و یک تازه کار و تازه نفس نویسندگی گفت که هنوز نیامده، بیش از قُدما خود را نویسنده معرفی می‌کنند و در قدم بعدی تمرین های من‌درآوردی یا کپی شده منتشر و جمعی را هیجان زده یا پر غرور می کنند!! این را بپذیرید که شما چیزی برای ارائه ندارید و بهتر است بدون غرور و تعهد پوشالی که تنها خودتان آن را می بینید، بنویسید و آرام آرام رشد کنید. ایراد کار بسیاری همین است که کاری به جاده درست و ایمن ندارند و باید برای خودشان جاده اختصاصی و من‌درآوردی داشته باشند که تنها قدم گاه خودشان باشد و بس.
