چمدان نوشتن شما!

 

چمدانی که همه فراموشش می کنند!!

یادداشتی از امیر نمازی

 

نوشتن و بعد نویسندگی، باید مثل چمدانی در دست شما باشد و همیشه و همه ‌جا آن را همراه داشته باشید! شاید از خواندن این جمله تعجب کرده باشید و یا با خودتان بگویید که بی ربط و معناست و رهایش کنید!

معنای این جمله را با شاهدی کوتاه، بازگو می کنم تا مطلب هر چه بهتر روشن شود و قبل از هر چیز پرسشی دارم. اگر چیز با ارزش و اهمیت و یا کاربردی داشته باشید که حتی در بیابان برهوت هم به کارتان بیاید، باید کنج گنجه ول ‌معطل باشد یا آن را داخل کیسه ای همیشه همراه داشته باشید؟

از محفظه خرده فکرها چه می دانید؟

 

خرده فکرهایتان را گاه به گاه تخلیه کنید

یادداشتی کوتاه از امیر نمازی

 

می خواهم از دردی بگویم که مانع هزار و یک فکر خوب و نو رسیده می شود و بی شک، یا هم‌اکنون به آن مبتلا هستید یا گاه گداری آزارتان می ‌دهد! بگذارید کمی مقدمه چینی کنم تا ذهنتان هشیارتر شود...

دستگاه‌های کپی و پرینت را از نزدیک دیده‌اید؟ یک محفظه تخلیه دارند که محل پودرهای بی‌ارزشی است و هر از چند گاهی باید تخلیه شوند وگرنه به دستگاه آسیب می‌زنند و تمامی کاغذها را پر از دوده ها و کثیفی می کنند! ذهن ما نویسنده‌ها هم دقیقا این چنین محفظه‌ای دارد که گاه‌گداری از شدت پُر شدگی و انباشت اطلاعات غلط و درست، مانعی بر سر راه نوشتن می‌شوند‌ و هر آرامش و اشتیاقی را سر می بُرند؛ فکر نکنید این حرف ها را از پشت کوه آورده ام یا وسیله ای برای جلب نظر نوشته ام! خیر...

اگر مفهومش را دریابید، بهشتی می بینید

 

اگر مفهومش را دریابید، بهشتی می بینید

امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)

 

می‌ خوام بنویسم، بیشتر از دیروز و هزار و یک روزی که قلم به دست بودم و به این و سو و آن سو چشم چراندم! در آن ۲۱ روز بیماری که از یک طرف کمر حال ایستادن نداشت و سر از سوزش آرام نمی گرفت، دانستم که چه قدر از نوشتن فاصله گرفته ام و چه روزها و شب هایی که می توانستم یکی بیشتر بنویسم و کم کردم؛ این متن و حسی که در آن جریان دارد، چه بسا شرح امروز یا فردای شمای خواننده باشد...

فقط بنویس، همین و بس

 

شما چیزی برای ارائه ندارید، لطفاً بی‌ تعهد کار کنید!

توصیه ای از امیر نمازی (معلم نوشتن و نویسندگی خلاق)

 

 

ای‌کاش می‌ شد این جمله یا تلنگر و تذکر را به هزار و یک تازه‌ کار و تازه نفس نویسندگی گفت که هنوز نیامده، بیش از قُدما خود را نویسنده معرفی می‌کنند و در قدم بعدی تمرین‌ های من‌درآوردی یا کپی شده منتشر و جمعی را هیجان زده یا پر غرور می کنند!! این را بپذیرید که شما چیزی برای ارائه ندارید و بهتر است بدون غرور و تعهد پوشالی که تنها خودتان آن را می‌ بینید، بنویسید و آرام آرام رشد کنید. ایراد کار بسیاری‌ همین است که کاری به جاده درست و ایمن ندارند و باید برای خودشان جاده اختصاصی و من‌درآوردی داشته باشند که تنها قدم گاه خودشان باشد و بس.